26 juli - Memorial Day
Door: rosella
Blijf op de hoogte en volg Fam. Schoute
26 Juli 2014 | Verenigde Staten, Washington
Vandaag starten we waar we gisteren geeindigd zijn. We nemen de metro naar het Washington Monument (soort obelisk van 170 meter hoog) en proberen kaartjes te krijgen om naar de top van het monument te gaan. Het uitzicht schijnt fantastisch te zijn! Via internet waren de eerste kaarten pas weer vanaf 19 augustus beschikbaar, maar ze hebben ook per dag een aantal kaarten op locatie beschikbaar. Daar is onze hoop op gevestigd, maar we zijn helaas te laat! Dan beginnen we maar met onze Memorial tour. Tussen het Washington Monument, ongeveer halverwege de 'National Mall', en het Lincoln Monument, aan het eind ervan (als je tenminste begint bij Capitol Hill!) zijn namelijk talloze memorials aanwezig (ja 'herinneren' kunnen die Amerikanen wel!). We beginnen bij het Holocaust Memorial. Dit is een groot museum, helemaal gewijd aan de Holocaust. Bij binnenkomst moeten we weer door de scan. Ze hebben onze Doppertjes gezien en we worden gevraagd ze uit de tassen te laten en na de scan er een slok van te drinken! Deze optie hebben we nog niet gehad! We kijken bijna 3 uur onze ogen uit, het museum is echt heel mooi opgezet, en dan hebben we nog geen kwart gezien. Heel indrukwekkend is bijvoorbeeld de grote bak met schoenen van concentratiekamp slachtoffers, maar ook al het beeldmateriaal! We willen echter nog meer zien vandaag! We lopen langs een vijver ten zuiden van de Mall, met waterfietsen erin! Maar daarvoor hebben we helaas geen tijd! Aan de vijver bezoeken we achtereenvolgens het Memorial voor Thomas Jefferson (pompeuse griekse tempel), schrijver van de onafhankelijkheidsverklaring, het Franklin Delano Roosevelt Memorial (mooie serie rotsen met zijn belangrijkste uitspraken) en het Marthin Luther King National Memorial (de eerste Afro-Amerikaan op de National Mall!) dat bestaat uit een witte steen waarin hij zelf is uitgehouwen. Zeer indrukwekkend! We lopen verder richting de centrale as van de Mall en zien daar nog het National World War II Memorial (ook erg mooi opgezet met 2 stenen die de Pacific Ocean en Atlantic Ocean voorstellen, en daaromheen in een cirkel stenen voor alle Amerikaanse staten met in het midden een fontein. Op naar het volgende, dat van de Korean War! De meiden hebben het inmiddels wel gehad met al die 'saaie' Memorials én de wamte en zoeken vast een schaduwplekje op, op de trappen van ons laatste Memorial, namelijk het Lincoln Memorial (erg vergelijkbaar met dat van Thomas Jefferson). Frans en Rosella bezoeken nog even het 'Korean War' memorial, bestaande uit 19 beelden van Amerikaanse soldaten die met hun wapen in hun hand, helm op hun hoofd en regenponcho aan door het veld lopen (zeer mooi vormgegeven!) en het Vietnam War Veterens Memorial, een half in de aarde verzonken zwarte stenen muur met de namen van de 60.000 Amerikanen die om zijn gekomen in de Vietnamoorlog. En dan inderdaad in de schaduw, op de trappen van het Lincoln Monument, even uitrusten en genieten van het grandioze uitzicht over de hele National Mall! Dat we dat allemaal gelopen hebben........ Maar dan komt er voor de meiden een vreselijk bericht, Frans wil nog naar één groot Memorial met meer dan 200.000 grafstenen, namelijk het Arlington National Cemetry. Onder die grafstenen bevinden zich ook de graven van de Kennedy's en die wil hij nog 'even' zien. Daarvoor hoeven we alleen nog maar de 'Arlington Memorial Bridge' over te lopen. Voor het eerst deze vakantie komt er luid protest, maar we gaan toch met z'n allen verder! Het is een vreselijke wandeling, knal in de zon, met voorbij razend verkeer en een brug waar geen einde aan komt! Maar we redden het! En gelukkig is vóór de begraafplaats een metrohalte, dus terug komt het wel goed! Helaas is de begraafplaats heuvelachtig en veelal in de zon gelegen. We lopen eerst naar het graf van John F. Kennedy, Jacqueline Onassis en 2 kinderen van hen die vlak na de geboorte overleden zijn. Het graf is zeer sober, gemaakt van bruine stenen met 4 grijze steenplaten en een klein vuurkorfje. Even verderop liggen Robert en Edward Kennedy in een nog eenvoudiger graf, wit marmeren steen met naam + wit kruis. De begraafplaats is heel groot en er liggen nog veel meer beroemdheden! We houden het echter voor gezien, nemen de metro naar het centrum om wat te eten en pakken dan de metro naar het hotel. Daar aangekomen moeten we echt even met de benen omhoog! In Washington moet je echt goede benen hebben! En we concluderen ook dat die Amerikanen echt keien zijn in herinneren!
-
28 Juli 2014 - 04:30
Emiel:
Hoi luitjes,
Veel cultuur doen jullie deze vakantie. Beeldengroep van de Koreaanse oorlog had ik al een keertje eerder gezien. Lijkt mij vreselijk imponerend net zoals de graven van de Kennedy's. Eigenlijk wel een must als je op Arlington bent. Er liggen trouwens een hoop bekende namen hier begraven (voornamelijk uit de diverse oorlogen). Ik vind het knap dat de meiden de interesses voor al deze historie kunnen opbrengen en dan moet Gettysburg nog komen (mochten Roos en Annemiek geraakt zijn door deze plaats, ik heb er nog een mooi boek hier over). Wij zijn zojuist gearriveerd in het weldadige Majestic view lodge in Springdale (Zion). Vanochtend nog Bryce gedaan wat adembenemend was (en warm) en vragen ons af of we vanavond of morgenvroeg nog Zion ingaan. Op de weg hierheen nog een aantal Bighorn sheeps tegengekomen. Na al die National Parks zijn de jongelui duidelijk toe aan Vegas waar we morgen naar toe gaan. Tot nu toe hoor ik geen klachten over de accomodaties. Het voorwerk van jullie was fantastisch. Geniet van de reis net zoals wij doen. Tot horens. -
28 Juli 2014 - 05:20
Frans:
Goed te horen dat jullie het zo prima naar jullie zin hebben!
Vooral het Korean War monument was indrukwekkend. Gelaatsuitdrukking, kleding en houding waren angstaanjagend. Je voelde echt de angst en wanhoop van die jongens.
Zeer knap gedaan door desbetreffende kunstenaar(s). Zelden zo'n meeslepend kunstwerk gezien en gevoeld.
Gettysburg hebben we inmiddels ook achter de rug. Het dorpje is nog authentiek, vele noordelijke en zuidelijke vlaggetjes, versieringen aan de authentieke houten huizen.
We hebben de 24 mile lange touring battlefield gereden. Langs deze route staan honderden kleine en grote monumenten, oude kanonnen, plakkaten met uitleg over de slag, betrokken militaire eenheden en namen van deelnemers en tegelijk ook vaak slachtoffers.
De meiden waren niet echt onder de indruk van de lege 'slagvelden' en memorials. Maar het feit dat ze dit alles vanuit de auto mochten aanschouwen maakte veel goed.
Veel meer indruk maakte op hen het holocaust museum in Washington en het 9/11 memorial in New York.
Ik ben benieuwd hoe jullie meiden strak Las Vegas vinden. Roos en Annemiek willen zo weer terug!
We horen het uiteraard graag van jullie razende reporter!
-
28 Juli 2014 - 18:43
Irmalisa:
Nou Emiel, jullie kunnen volgend jaar zo weer in de voetsporen van Frans en Rosel, ik hoor al wel dat je deze kant met alle historie ook wel ziet zitten. En de documentatie ligt al klaar zo te horen. Voor ons begint de dag met een blogje of 2 in bed, als jullie zo'n beetje aanstalten maken om te gaan slapen. Erg gezellig en wij zijn wel een beetje jaloers op al het moois wat jullie daar zien en meemaken. Gr marcel en lies
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
