4 Augustus - 'Southern most ........'

Vandaag gaan we naar het meest zuidelijke punt van onze reis en dat is tevens het meest zuidelijke puntje van Amerika's vasteland, namelijk Key West. Om daar te komen moeten we 162 mijl rijden en daarbij 41 andere Keys (afkomstig van het Spaanse cayo oftewel zandeiland) oversteken! In Miami rijden we al snel op Dixies Highway number 1 en die moeten we tot Key West volgen. Het duurt echter wel lang voordat we überhaupt Miami/Homestead uit zijn. Na ruim een uur en 339 straten verder (beginnend bij 5th Street en eindigend bij de 344th Street) zijn we eindelijk de stad uit. We zien nog een stuk Everglades en komen snel bij de eerste key, Key Largo. Dit is meteen de langste van de Florida Keys. Wat opvalt als we doorrijden is dat alles hier om watersport draait. We zien veel jachten (ook regelmatig gestald in een soort flat voor jachten), jachthavens en reclames voor het huren van kano's, boten, jetski's en voor duiken en snorkelen. Rondom de Keys ligt namelijk het Florida Reef, een prachtig gebied dus om te duiken en te snorkelen. Wat ook opvalt zijn de brievenbussen, veelal in de vorm van een dolfijn, haai of zeeleeuw. Erg grappig om te zien! Zowel aan de Golf van Mexico kant, als aan de Atlantische kust kant, staan prachtige houten villa's in mooie pasteltinten tussen vele palmbomen, met in het water voor het huis natuurlijk een eigen boot. We rijden van Key Largo naar Plantation Key en door naar Keys als Windley Key, Indian Key, Islamorada, Long Key, Marathon Key, Pigeon Key, Duck Key en Grassy Key, allemaal verbonden via bruggen. Wat ook opvalt is dat soms, parallel aan de bruggen voor de auto's, resten van een oude spoorbrug te zien zijn (waarbij er soms een gat in de brug zit) onder andere bij de 'Seven Mile Bridge' tussen de Upper and Lower Keys (specifiek tussen Knight's Key and Little Duck Key). Deze brug is bekend van de jaarlijkse '7 Mile Run'. Het schijnt dat ene Henry Morton Fagler in 1906 de Keys wilde ontsluiten via het bouwen van een spoorlijn tussen Florida East Coast en Key West. Helaas werd dit geen succes. Rond de 5000 werklieden uit allerlei landen (waaronder veel Ieren) kwamen aan de brug bouwen. Al in het eerste jaar werd het bouwproject getroffen door een orkaan en kwamen 130 werklieden om. Drie jaar later stortte door een wervelstorm 60 km spoorrails in zee. Tevens kwamen door een dodelijk ongeluk ter hoogte van de 7 Mile Bridge 700 werklieden om. In 1912 heeft Flagler nog wel persoonlijk meegemaakt dat de brug af is. Maar in 1935 haalde een stevige storm en zware golven weer vele brugpijlers neer. Vanaf toen besloot men om de Keys voor auto's te ontsluiten en die weg kwam in 1938 gereed, veelal parallel aan de oude spoorlijn. De jaarlijkse 7 Mile Run is een eerbetoon aan alle overleden werklieden! Tijdens onze rit komen we onder andere ook langs het Theater van de zee, een soort Seaworld, waar je voor $ 199 met dolfijnen kunt zwemmen! Dit doen we maar niet (kost ook bijna een dag training!), maar Frans en Rosella hebben wel een andere wens. Bij Grassy Key staat namelijk het Dolphin Research Center. In dit centrum is de dolfijn voor de TV-serie Flipper (wie kent hem niet!) getraind en is ook een deel van de TV-serie opgenomen (de rest van de serie is op Duck Key opgenomen). Ook ligt Flipper (in het echt Mitzie geheten) hier begraven. Zij (!) blijkt in 1972 overleden te zijn. Gelukkig is het na een flinke bui net droog als we bij het research centrum aankomen. Frans en Rosella gaan op zoek naar het graf van Flipper. Er is buiten wel een 'Memorial' (daar is ie weer!) voor Thereza, waarschijnlijk een nakomeling van Flipper, maar het graf van Mitzie kunnen we buiten niet vinden. We vragen het binnen even na en het graf blijkt binnen de hekken van het centrum te staan. Helaas mogen we daar niet in, maar we krijgen wel een luchtfoto van het hele centrum te zien! Nou ja, dan maar een foto van de 'Memorial' voor Thereza. We rijden verder over de 7 Miles Bridge en komen ook exotisch genaamde keys tegen als Cudjoe Key, Sugarloaf Key, en Boca Chica Key. Ook blijkt er een Shark Key te bestaan, wellicht vanwege de haaien die in elk geval in dit gebied voorkomen? Na een paar uur rijden komen we in Cow Key en vlak daarna rijden we Key West binnen. Het Truman hotel ligt aan de Truman Avenue en is zo gevonden! De lucht is inmiddels prachtig opgeklaard en als we langs de haven van Key West rijden ziet het er heel mooi uit, pastelkleurige houten huizen en restaurantjes aan de steigers met allerlei soorten boten in helder blauw water. We checken in en vragen meteen naar de weersverwachtingen voor dinsdag. We willen namelijk heel graag nog dolfijnen spotten en snorkelen op het Florida Reef. De baliemedewerker geeft aan dat het ook op Key West op zondag heel slecht weer was vanwege een hurricane op Porto Rico (en als het in de cariben spookt krijgen ze op de Keys met name veel regen!). Hij vertelde ook dat 4 jaar geleden, vanwege een hurricane, alle inwoners en toeristen van alle Keys geëvacueerd moesten worden. En weet je waar ze naar toe gingen........... naar de resorts van Disney in Orlando, daar was genoeg ruimte! Maar de voorspellingen voor dinsdag zijn goed. Hij belt voor ons Fury tours, die dit soort tochten organiseert, en gelukkig is er dinsdagmiddag nog net plaats voor 4 personen. Met een goed gevoel dat ook deze wens waarschijnlijk in vervulling gaat, gaan we op pad. We willen eerst de meest zuidelijke (Southern most!) boei van de VS bekijken (schijnt het meest gefotografeerde item van Key West te zijn) en ook het meest zuidelijke huis (beiden op 150 km van Cuba!). De boei en het huis zijn een paar straten van ons hotel verwijderd. We slenteren door de straatjes met de pastelkleurige houten huizen, omgeven door palmbomen. Wat idyllisch hier! Als we bij de boei komen moeten we in de rij staan voor de foto. Inderdaad, iedereen wil ermee op de foto! Het gaat wel heel gebroederlijk, iedereen maakt ook van elkaar foto's! Dan op zoek naar het meest zuidelijke huis en dan blijkt er ook nog een 'southern most hotel' en een 'southern most beach' te zijn........ We maken overal maar een foto van want het is allemaal even prachtig! Dan lopen we naar Duval Street, dé straat van Key West, vol met kleinschalige winkeltjes met kunst, souveniers, barretjes én af en toe een kiosk met Cubaanse Havanas. We steken via deze straat de key dwars over, want aan de andere kant, op Mallory Place, móet je de sunset bekijken. En Marcel, ook Key West heeft een Hardrockcafé, op Duvalstreet én echt in 'Key style', het is een houten blauwpastelkleurig huis met fraaie veranda's en binnen kleine knusse ruimtes! Om half 8 zijn we op Mallory Place voor de sunset, maar dan verdwijnt de zon net achter een grote donkere wolk. Zou ie nog terugkomen vóór kwart over 8 als ie in zee moet zakken? We zien hem inderdaad nog even terugkomen. Frans kan een paar heel romantische foto's maken met zee én bootjes én een ondergaande zon, maar helaas zien we de zon niet helemaal in de zee zakken. We wandelen terug naar het Hardrockcafé voor het laatste 'uit etentje' van deze vakantie (snik, snik), maar we kunnen ons eigenlijk geen beter plekje wensen....... Terug bij het hotel drinken we nog een pilsje op ons heerlijke terras voor onze zeer ruime en zeer smaakvol ingerichte kamer en gaan dan lekker slapen!